سیارات اجرام کروی جامد و برگی هستند که به دور خورشید در گردشند. از مشخصات بارز سیارات می توان به این نکات توجه کرد ؛ دارای جرم کافی می باشند و قادرند چنان نیروی گرانشی ایجا کنند که باعث شود شکل کروی ( تعادل هیدرو استاتیکی ) پیدا کنند.سیارات عضو کمربند ها نیستند به بیان دیگر در اطراف آنها نباید خرده اجرامی وجود داشته باشد و به وضوح نسبت به سایر اجرام قابل تمایز هستند.سیارات با نوری پایدار می درخشند و در آسمان سیر می کنند ، سیارات در تلسکوپ مانند قرصی کوچک می نمایند و همچنین می توان آنها را در نوار باریکی از آسمان یافت . همه سیارات نسبتا سرد هستند و نور خورشید (ستاره مادر) آنها را مرئی می ساز د.
اطلاعات بیشتر:
سیاره به جسمی فضایی با جرم بسیار زیاد گفته می‌شود که گرد یک ستاره در گردش باشد و خود نیز ستاره نباشد.
بنا بر تعریف ۲۴ اوت ۲۰۰۶ (میلادی) اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی سیاره در سامانه خورشیدی جرمیست که:
1- در مداری به دور خورشید در گردش باشد.
2- آن قدر جرم داشته باشد که گرانش خودش بر نیروهای پیوستگی جسم سخت آن غلبه کند. یعنی در برابری هیدرواستاتیک باشد و شکلش نیز تقریباً گرد باشد.
3- توانسته باشد که مدار خود را از اجرام دیگر بزداید.
جرمی که تنها سازگار با دو شرط اول باشد و یک ماه قمر هم نباشد سیاره کوتوله تعریف شده‌است.
نام‌گذاری:
ستاره‌شناسان ایرانی در سده‌های نخستین اسلامی، واژه سیاره (به معنی «راه‌پیما») برای ترجمه واژه πλανήτης (پلانِتِس) یونانی بکار بردند. در عربی به سیاره «کوکب» می‌گویند. حال آنکه در زبان پارسی واژه «اختر» برای سیاره بکار می‌رفته‌است. در نوشته‌های پارسی، ۷ اختر وجود داشته‌است.